Tuesday, July 19, 2011

ग़ज़ल

मेरी आँखे इस तरहा नमकीन सा तू कर गया
कुछ तो हूँ  जिंदा मगर थोडा कही मैं मर गया

इस कदर में तेज़ भागा वक्त की रफ़्तार से
मुड़ के देखा वक्त मेरा दूर पीछे रह गया

ढूंढता रहेता हूँ मुजको मैं ही अपने आपमें
कोई मुजको ये बता दे मैं कहाँ पर खो गया

गम नहीं मुजको मेरे मरने का बस इस बात पर,
इस बहाने दर्द सारा  मेरे दिल का तो गया

क्या किया तुने फ़तेह मुजको सिकंदर ए बता
गर तेरे अंजाम में तू बेवतन सा रह गया

ऐश शेखों  को यहाँ क़ाज़ी तेरे इन्साफ में
और कही पर भूखा नंगा कोई बचपन मर गया

यूँ न होती बेरहम दुनिया तेरे आगोश में
लगता तू  चादर तानकर इश्वर कहीं पर सो गया

जिंदगी भर मैंने दफनाये मेरे अरमान को
फर्क क्या पड़ता है गर मैं खुद दफ़न सा हो गया


क्यों करू खुद पर यकीं 'सौरभ' मुझे तू ये बता
छोड़कर बेहाल मुजको मेरा साया भी गया


--सौरभ जोषी

Monday, July 18, 2011

કક્કા ની કવિતા

કક્કા ની કવિતા
--------------

કલરવ કરતો ક બોલિયો 'સૌથી પહેલા હું',
ખોં ખોં કરતો ખખડ્યો ખ 'ભઈ, રે'વા દે ને તું',

ગ એ આખું ગામ ગજાવ્યું, ઘ કરતો ઘૂઘવાટા,
ચ નો ચંચુપાત સાંભળી છ એ ઉડાડ્યા છાંટા,

જોરાવર જ ને જોઈ ઝ ને આવ્યા ઝળઝળિયાં,
ટગર ટગર ટ જોઈ રહ્યો કે ઠ વાવે છે ઠળિયા,


ડ નું ડમરું સાંભળી ને ઢોલ વગાડે ઢ
ફેણ ચડાવી પોલી પોલી ડણક દેતો ણ

તલવાર ચલાવી ત એ એવી થ ના ઉડ્યા થડીયા,
દ કહેતો 'ભઈ, જીતે એ કે જે હો દિલના બળિયા',

ધોધમાર ધ વરસ્યો એવો ન ના ઉડ્યા નળિયા,
પાંખ પ્રસારી પ બેઠો ને શોભ્યા ફ ના ફળિયા

બ કરતો બમ બમ તાનમાં, ભ થઇ ગયો ભમ,
મોળા મોળા મમરાથી મ કરે મોજથી મમ,

યાક ને કનડે ય એની તો ર એ નાખી રાવ ,
લ ની પડી લખોટી ત્યાં કે જ્યાં છે વ ની વાવ,

શંકાશીલ દ્રષ્ટિ એ ભાળે શ ષ નો  ષટકોણ ,
સ નું સસલું, હ નું હરણું જોતા આ તે કોણ ?

ળ ની પાછળ કોઈ ન'તું તો હાથમાં લીધું હળ,
ક્ષુબ્ધ થયો ક્ષ ક્ષણિક્ભર પણ સાચવી લીધી ક્ષણ,

જ્ઞ ને  જ્ઞાન જ્ઞાત ના થયું, એટલે મારી ધાપ,
જો કક્કો ના શીખો "સૌરભ", રહો અંગૂઠાછાપ

--સૌરભ જોષી

Sunday, July 10, 2011

બહુ દિવસે વરસાદ માં ભીંજાણો...

બહુ દિવસે વરસાદ માં ભીંજાણો...
બળબળતા તડકા ને રેઢો મૂકી ને હું તો રગરગમાં જળ થી સીંચાણો
       બહુ દિવસે ....

ઘેંટાની દોડમાં આખડતા આખડતા જીવ મારો કેવો મૂંઝાણો
બહુ દિવસે...

દોડી દોડી ને હું તો થાક્યો એવો કે મારા જીવને ન થાતો આરામ
કંઈ બાજુ દોડું છું, શા માટે દોડું છું, એનું હું ભૂલી ગયો ભાન
કર્યા આંધળુકિયા એવા કે માયાના પથ્થરમાં જઈને અથડાણો
બહુ દિવસે ...

જોયું ચોમેર તો લાગ્યું એવું કે જાણે ઉંદર ની દોડે જમાત,
પોતામાં રચ્યા છે એવા સૌ સૌ કે પછી બીજા ની કરવી શું વાત?
પાછળ રહી જાઉં તો શું થાશે મારું, એ વાતે અંદરથી ગભરાણો
બહુ દિવસે ....

ગરજાતા વાદળા ને થનગનતા મોરલા એ ફૂંક એવી કાનમાં મારી,
પોરો ખાઈ ને જરા ફેરવ નજર કે તારી આસપાસ દુનિયા છે ન્યારી
આંખો ખુલતાં જ જોયું શીતળતા પ્રસરી ગઈ મસ્તીનો વાયરો મંડાણો
બહુ દિવસે ....

સતરંગી આકાશે ઉડ્યું મન મોકળું, વાદળમાં લખ્યું મેં નામ,
ઉપવનમાં ચોકોરે "સૌરભ" પ્રસરી ગઈ ને સુધરી ગઈ જીવનની શામ,
અલગારી થઇ ગ્યું ને નાચે મસ્તી થી મન, જીવ મારો એવો ધરાણો
બહુ દિવસે .....   

--સૌરભ જોષી
૩૦ જુન ૨૦૧૧